Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

σα ροδι...


σα ροδι που σπασε
βγηκαν εξω τα αισθηματα
σε χιλιες μυριες συγκινησεις

στιγμες τροχια που χαραξαν
και απλωσαν ατακτα
κυλισαν κατω απο του καναπε
τ αραχνιασμενο ποδι
κοκκινες στρογγυλες κηλιδες
μνημης κ αιματος απο το κοκκινο
το ροδι της καρδιας μου
με μια γευση στιφή που
ποτε δε συνήθισα


το χρωμα του εβαψε
τη λευκοτερη της συνειδησης μου γωνια
με αφελεια ρωτησα
πως να εξαφανισω τον λεκε

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

να φύγω...



Να φύγω αποφάσισα

απ' την πόλη τούτη

να σβήσω τις ασχήμιες της

να σβήσω των παπουτσιών τη σκόνη

που ύπουλα στις γωνιές στάθηκε

της ψυχής μου

να διώξω του γκρίζου τσιμέντου

την εκκωφαντική σιωπή

Δεν θέλω πια φωνές στοιβαγμένες

στους ορόφους του μυαλού μου

που να χαζεύουν τη βοή της ασφάλτου

Φανάρια με ζητιάνους,

φωτεινοί σηματοδότες

της μέρας που ακολουθεί

της νύχτας που σέρνεται

σε βρώμικες πλατείες

Να φύγω αποφάσισα

για ένα μέρος κοντινό μα απόμερο

να τους κοιτάζω όλους

της καθημερινής φρενίτιδας

τα ροζιασμενα χέρια

να ακουμπάνε τις χορδές

του κόσμου της μιζέριας

για να ακουστούνε δυνατά

οι νότες της αλήθειας

Θα φύγω

το αποφάσισα





εικονα δανεισμενη απο το akouseto.gr

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

μονο σιωπη





ξερεις
εχω τοσα να σου πω
μα απο που ν αρχίσω
ποια λογια να ναι αυτα
που ομορφα τα αισθηματα
να πελεκησουν
με ποιες γκριματσες της φωνής
και τί αποχρωσεις της γραφής
στα βλέφαρα να απλωσω
για να μπορεις σα με φιλας
τα ματια οταν κλεινω
να τα διαβάσεις μονομιας
για φυλαχτό στα δίνω