Σκέψεις και
λέξεις
και μια Πανσέλληνος
ματωμένη απόψε
μια βραδιά σαν
αυτή
ζεστή του Ιουλίου
μια βραδιά σαν
τότε..
Παιδί της πόλης
και εγώ
ανεβαίνω στην
ταράτσα
να θαυμάσω το
κόκκινο φεγγάρι
να μοιραστώ την
ενέργεια της
με τους γείτονες
που και εκείνοι
στα μπαλκόνια
τους θα είναι
στις ταράτσες,
στις βεράντες,
στα πάρκα...
Όμως όχι
δεν είναι πουθενά
!
Στις ταράτσες
μόνο τα σκυλιά
ατενίζουν το
φεγγάρι..
στα μπαλκόνια
οι γλάστρες
κρυμμένες κάτω
από όμορφες τέντες
Μια βραδιά σαν
ετούτη
μια άλλη θυμήθηκα
χρόνια πίσω
με ένα Αυγουστιάτικο
φεγγάρι
όχι κόκκινο,
μια χούφτα
“bloggerς”
ως το πρωί
συνοδεύσαμε το φεγγάρι εκείνο
μιλώντας,
γελώντας, κάνοντας συντροφιά
χιλιόμετρα
μακρυά ο καθένας..
Αιτία στάθηκε
το αποψινό φεγγάρι
να ξανανοίξω
τις “σκέψεις & λέξεις”
να ξανακαταθέσω
την παρουσία μου
αν και γνωρίζω..
η παλιά παρέα
δεν είναι εδώ πια
και δε διαβάζει
..
κάποιοι δεν
είναι καν μαζί μας ..
όμως αποψε σας
θυμήθηκα όλους
και θέλησα να
σας το πω...
μου λείψατε
Αναρτήσεις
