κάλεσμα

φωτογραφια δανεισμενη απο την μπλοκόσφαιρα

τα μάτια καίνε

το κορμί καίει ...για σένα

νοιώθω του στήθους τις άκρες

να πονούν και να ζητούν....

σε θέλω και πάλι

του παραδείσου η πόρτα

τρεμοπαίζει

μυρίζει άνοιξη και σε καλεί

να μπεις

να ερευνήσεις

όλα τα μέρη

όλα τα μέλη

να σκύψεις στην πηγή

και να γευθείς

του πόθου το απόσταγμα

και να γλιστρήσεις μέσα απαλά

βαριά να ακουστεί η φωνή σου

βαριά και η ανάσα σου

να σε ακούσω όπως γλιστράς

έτσι όπως την καρδιά μου κάνεις

να λιγώνει

όπως ανοίγω σαν τριαντάφυλλο

για σένα

όπως γαντζώνομαι για να αντέξω

τη μαγεία

την ηδονή

ωρες αργες

Passion Comments

..και σα να μην έφταναν οι ώρες εκείνες της αλήθειας

το δροσερό της βραδιάς αεράκι έπαιζε με τα μαλλιά της

Τα μάτια της έκλεισε

και έγειρε πλάι στα πυρωμένα βότσαλα

που όλη τη μέρα φυλάκιζαν τη θέρμη του ήλιου

Πόσα κ πόσα βράδια δεν το ζήτησε..

πόσα απογεύματα και πόσα άγουρα πρωινά

δεν της προκάλεσαν ανατριχίλα

...και τώρα..

μια ώρα τέτοια την βασανίζει

Εκείνο το χέρι ν αναζητά που θα οργώσει το αλμυρό κορμί της

Το χάδι το βίαιο , το τρυφερό, το ανυπόμονο

να περιπλανιέται από το λαιμό στο στήθος

και να το φυλακίζει

να ζυμώνει

να πλάθει

να γεύεται

να υγραίνει τη σάρκα

να ταράζει την ψυχή

Φουντώνει μια φλόγα

μια τρομερή γλώσσα φωτιάς

που καίει και εξαγνίζει

Και σα να σφίγγει την ψυχή της κόβεται η ανάσα

για να επανέλθει

γρήγορη

κοφτή

απελπισμένη

Σφάλει τα ματια

τα χείλη ν ακουμπήσουν στην κοιλιά

να παίξουν και να τρέξουν χαμηλά

να φωλιασουν εκεί

που η κόλαση τίποτα να ζηλέψει δεν θα βρει

εκεί που τόσα βράδια τώρα υποφέρει