βγηκαν εξω τα αισθηματα
σε χιλιες μυριες συγκινησεις
στιγμες τροχια που χαραξαν
και απλωσαν ατακτα
κυλισαν κατω απο του καναπε
τ αραχνιασμενο ποδι
κοκκινες στρογγυλες κηλιδες
μνημης κ αιματος απο το κοκκινο
το ροδι της καρδιας μου
με μια γευση στιφή που
ποτε δε συνήθισα
το χρωμα του εβαψε
τη λευκοτερη της συνειδησης μου γωνια
με αφελεια ρωτησα
πως να εξαφανισω τον λεκε
το ποίημα βάφει μ'εντονο κόκκινο χρώμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο Φωτεινή!
Πολύ ζωντανό, πολύ αληθινό,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ κόκκινο για να θεωρηθεί "λεκές"
μάλλον η...εικαστικότερη γωνιά της ψυχής
και ας θυμίζει γκουέρνικα.....
Το κόκκινο σημαίνει πάθος..
ΑπάντησηΔιαγραφήμία καρδιά-ψυχή με πάθος λοιπόν..
καλημέρα :)
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτεινή, το ποίημα και η εικόνα που διάλεξες μαζί, πώς να το πω, αιχμαλωτίζουν την σκέψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά υπέροχο :)
Κι αν δεν εξαφανιστεί ο λεκές,
ΑπάντησηΔιαγραφήμην στεναχωριέσαι!
Λίγο χρώμα στη ζωή μας και ειδικά στην
συνείδησή μας δεν είναι κακό!
Φιλιά πολλά
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφή