αναρωτιέμαι

Αναρωτιέμαι πως να σ αγγίξω
δε σε γνωρίζω πια
δεν ξέρω αν ποτέ σε γνώρισα αληθινά
δεν ξέρω αν στα μάτια σου τα όνειρα μου βρήκαν καταφύγιο
ή
αν απλά καθρέπτιζαν τα θέλω τα δικά σου
δεν ξέρω πως να ζεστάνουν οι ανάσες μας
την παγωμένη αθωότητα μας
πώς στη φωλιά μας θα φέρω την άνοιξη ξανά

δεν ξέρω πως να φωνάξω το όνομα σου
ξένο μην ακουστεί
σαν βγει ο ήχος απ τα χείλη μου
μηπως τρομάξεις απ την τόση παγώνιά

Έλα να γύρεις μες την αγκαλιά μου
ειναι βαρύς χειμώνας και φοβάμαι
την μοναξια που φέρνει η απουσία σου-
η απουσία της παρουσίας σου-
φοβάμαι την αγάπη που πεθαίνει

Φοβάμαι της άνοιξης τα φρέσκα κλώνια
δεν έχουν θέση στη ζωή μου
θέλω τη γνώριμη φωνή σου να μου πει
παραμύθια

να ταν όλα παραμύθια λοιπόν;
μα αλήθεια τί γλυκά ειπωμένα!