γέμιζε την μεγάλη κάμαρα
ένα χαμόγελο φιλικό
προσκαλούσε την σαστιμάρα μου
μια βεράντα που θύμιζε
αυλή προσφυγικού σπιτιού
από αυτές που καλωσορίζουν τα μέλη
δυο τριών οικογενειών
γύρισα να δω
τον λαδοτενεκέ με την γαρδένια
μα.. όχι
το σπίτι αυτό είναι αλλιώτικο..
δεν μοιάζει με το προσφυγικό της γιαγιάς
κι όμως...η θαλπωρή είναι ίδια!
η βρύση με το λάστιχο,
οι γλάστρες οι μεγάλες,
η πρόθυμη αγκαλιά
που κάνει τα προβλήματα
να μοιάζουν ασήμαντα
και ο ήλιος, αχ ο ήλιος ,
που ζεσταίνει τις καρδιές
κ γλυκαίνει τις ματιές των ανθρώπων...
ο ίδιος ήλιος έλουζε την κάμαρα ...
η ίδια αίσθηση ευφορίας..
σα να ένοιωσα το χάδι της γιαγιάς στα μαλλιά
όταν ξαπλωμένη δίπλα μου
μου λεγε παραμύθια.. αυτό με τον Αληθινό,
τον βοσκό που μόνο αλήθεια έλεγε
κ έγινε βασιλιάς...
παραμύθια...
κοιτώ κ πάλι προς το μεγάλο παράθυρο
κ δε χορταίνω φως....
και το βράδυ;;
τί γίνεται το βράδυ που ό ήλιος κοιμάται;;
το βράδυ παραμερίζω τις φυλλωσιες
και κοιτώ τα άστρα...
προσκαλούσε την σαστιμάρα μου
μια βεράντα που θύμιζε
αυλή προσφυγικού σπιτιού
από αυτές που καλωσορίζουν τα μέλη
δυο τριών οικογενειών
γύρισα να δω
τον λαδοτενεκέ με την γαρδένια
μα.. όχι
το σπίτι αυτό είναι αλλιώτικο..
δεν μοιάζει με το προσφυγικό της γιαγιάς
κι όμως...η θαλπωρή είναι ίδια!
η βρύση με το λάστιχο,
οι γλάστρες οι μεγάλες,
η πρόθυμη αγκαλιά
που κάνει τα προβλήματα
να μοιάζουν ασήμαντα
και ο ήλιος, αχ ο ήλιος ,
που ζεσταίνει τις καρδιές
κ γλυκαίνει τις ματιές των ανθρώπων...
ο ίδιος ήλιος έλουζε την κάμαρα ...
η ίδια αίσθηση ευφορίας..
σα να ένοιωσα το χάδι της γιαγιάς στα μαλλιά
όταν ξαπλωμένη δίπλα μου
μου λεγε παραμύθια.. αυτό με τον Αληθινό,
τον βοσκό που μόνο αλήθεια έλεγε
κ έγινε βασιλιάς...
παραμύθια...
κοιτώ κ πάλι προς το μεγάλο παράθυρο
κ δε χορταίνω φως....
και το βράδυ;;
τί γίνεται το βράδυ που ό ήλιος κοιμάται;;
το βράδυ παραμερίζω τις φυλλωσιες
και κοιτώ τα άστρα...