βραδυ σαββατου

Γέμισα το ποτηρι μου κρασι

εκεινο με την φινετσατη όψη

Το ακουμπω στο τραπεζακι και το κοιτω
απο αποσταση

Αφήνω τη σκέψη μου να σεργιανίσει αλήτικα
καθως

Βλέπω μεσ το ποτηρι δυο φιγουρες

να στροβιλίζονται

να κολυμπουν αέρινα μες το κρασι μου

Απόψε είναι η συντροφιά μου

αποψε οι αισθησεις πλέκουν στεφάνι

αποψε τα θελω στηνουν χορό

Κλείνω τα ματια και χάνομαι σε ήχους

γνωριμους
οικειους
σε φυσαλίδες που μεθουν

Κοιτω και παλι το ποτήρι

στου έρωτα χορευουν τον ρυθμο

Τωρα πια ξερω
το ξημέρωμα θα δω τη συντροφιά μου

να κοιμαται
σε μια γουλια κρασι

του ακριβου μου κρύσταλλου

απανω στα χναρια
που τα χειλη μου αφησαν

να κρυφακουσω ασε με

κράτησε την κουρτίνα σου ανοιχτή
θέλω να δω μέσα στην κάμαρα σου
θέλω το φως να ξεχειλίσει αυθάδικο
από του παραθύρου σου την πόρτα
για να χαζέψω τα μικρά σου μυστικά
και να σταθώ στα χρώματα των τοίχων
να κρυφακούω στιγμές
φυλακισμένες στην υφή των ρούχων
να ζωγραφίσω όνειρα
στου πορτατίφ σου τις φωτοσκιάσεις
τώρα που λείπεις να κουρσεψω
απ τα σκεπάσματα της σκέψης σου
εκείνη τη γωνιά που εξέχει

στα βοτσαλα μας

κρύβω των ματιών μας τις ανάσες

στο σήμερα και στο ποτέ

χαμογελώ στη σκέψη σου

κρίνα τα λόγια και το γέλιο σου δροσιά

κλαδιά τα βλέμματα φυλάκισαν αισθήσεις

στίχοι βαρκούλες μας αρμένισαν

σε βότσαλα που είναι δικά μας

απόψε θα κατασκηνώσω στα λημέρια μας

απόψε θα με νανουρίσεις με

ένα παραμύθι