Δεν είναι πολύς καιρός
που το χέρι σου κράτησα
που στα μάτια σε κοίταξα
που από σένα αναζήτησα
που εσένα αναζήτησα
Δεν είναι πολύς καιρός
που την πλάτη μου γύρισες
που το βλέμμα σου απέστρεψες
που σαν ξένη με κοίταξες
που ξανά δεν επέστρεψες
Μα ήταν τόσος καιρός
που τα μάτια μου μάτωνες
που το αίμα μου πάγωνες
που ότι είχα μου έπαιρνες
που ποτέ σου δεν έδινες
Τώρα δεν είμαι εδώ
που συνήθως με έβρισκες
που λιμάνι με λόγιζες
που όμως δεν μ' υπολόγιζες
που στα δύσκολα φώλιαζες
Τώρα είμαι καράβι
που μακρύα αρμενίζω
που αν πονάς δεν γνωρίζω
που ξανά δε γυρίζω
που δε σε αναγνωρίζω
Επιτέλους κάτι αισιόδοξο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοτάξιδη να 'ναι ...η μπρατσέρα που αρμενίζεις...
Η ζωή είναι ένα ταξίδι... να είναι εύχομαι ονειρεμένο.. με οδηγό τα ονειρά σου.. Και θάλασσα την αγάπη... :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλημέρα Φωτεινούλα!...όλοι συνεχίζουμε το ταξίδι κάποτε... Καλή άνοιξη!!!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήτι όμορφο και ταξιδιάρικο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΕΜΑΤΟ ΧΡΩΜΑΤΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ.ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΩ ΚΑΛΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!
Επισκέπτομαι αγαπημένους/ες μπλόγκερ σήμερα μα συ λείπεις πιο πολύ από 'μένα απ'τη... "σφαίρα" ε? δεν ξέρω, μπορεί να είσαι αλλού μα 'μένα μ'αρέσει εδώ νά'ρχομαι... Όπου και νά'σαι να είσαι καλά ε; ok φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί μ'"αγάπησαν", πολλοί με πλήγωσαν
Λίγοι με κράτησαν, κι'αλλοι "συμβούλευσαν",
Μα ούτε ΄γω ξέρω εμένα...
Σαν πώς με κράτησαν, πλήγωσαν, "αγάπησαν", "συμβούλευσαν" λοιπόν;
Σαν πώς το τόλμησαν; μα δε με ρώτησαν...
Πρέπει να ξαναγράψεις... λείπεις πολύ καιρό στις λέξεις... Κι εκείνες, το κόκκινό τους, σε εμάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτεινή μου τι κάνεις?Πού έχεις χαθεί?Πέρασα,ξαναπέρασα αλλά εσύ ακόμα λείπεις :( Στείλε έστω πριβέ αν είστε καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!!!