ψάξε στη κόρη του ματιού μου
μια θάλασσα φουρτουνιασμένη
δέσε το πλοίο σου μακρυά μου
μην τύχει κ στα βράχια τσακιστεί
μαζεύτηκαν τα σύννεφα
βαριά και μαύρα
μαύρα και αγριεμένα
με κεραυνούς στην πλώρη τους
για να τους σπείρουν
στης πράσινης ματιάς τα μαύρα βάθη
και τα πουλιά χαθήκανε
μες στις βροντές που οργισμένες ακούστηκαν
και σκίστηκαν οι ουρανοί από τους κεραυνούς μου
και χάθηκαν απόψε τα αστέρια
και η φύση ντύθηκε οργή
και η φύση ντύθηκε κακό
και ούτε καράβι να σταθεί
απόψε και τα βράχια θα ραγίσουν
απόψε τα κύματα θα αφρίσουν
θα σπάσουν τον θυμό τους σε ακρογιάλια
κεντημένα με σπηλιές
ώσπου να βγουν τα μυστικά τους
ώσπου να ακουστεί η κραυγή μου
ώσπου στερέψει η οργή
ώσπου να ξημερώσει
Αναρτήσεις
ωχ, ωχ, ωχ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν είσαι πολύ οργισμένη να μην πιάνεις ποτέ μαχαίρι ή μολύβι....
Ποιος το πείραξε το κορίτσι;;;;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΏσπου να ξημερώσει μια νέα μέρα φ(Φ)ωτεινή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Ότι και να είναι αυτό που σε φουρτούνιασε ,θα δεις σε λίγο καιρό , ότι δεν άξιζε Φωτεινή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρε παράδειγμα εμένα! Τι κατάφερα που χτυπήθηκα; Τίποτα!
Η Ζωή είναι ωραία και μεις ακόμα ωραιότερες!
Νέρενια φιλιά.....
Αν είναι γερό το σκαρί και σωστός ο καπετάνιος, δε θα τσακιστεί...
ΑπάντησηΔιαγραφή