κρυψε με διαβάτη

κρύψε με, διαβάτη εσύ
στην ανωνυμία του περαστικού
δώσε μου μια γωνιά σιμά σου
δυο κουβέντες κι ύστερα φύγε
σαν κάθετι που αγάπησα
σαν ότι έδειχνε αληθινό
σαν καθετι αλαργινό κ ξένο

οχι, οχι, όχι

τη θέληση μου άλλαξα
δεν θα κρυφτώ
δεν ψάχνω πια για αγκαλιά
-σαν ποια το βάρος μου ν'αντέξει;

θα βγω να τρέξω
στο άτι των θέλω μου αναβάτης
μπορώ να αντέξω
την πιο τρελή της ρότας μου τροχιά
και θα αναπνεύσω
σε ότι αύριο μου χάρισε χαρά